Welcome to Cali, welcome to CSUN!!

Dat hebben we de eerste dagen regelmatig gehoord, toen mensen van ons begrepen dat we nieuw waren op zowel CSUN (spreek uit als “ciesun”) als in de VS. Afgelopen dinsdag heb ik mijn intrek genomen in mijn dorm op de campus. Ik zal proberen in het kort te vertellen hoe die eerste ervaringen hier on-campus waren.

Dinsdagochtend hebben Jan Jaap en ik in alle vroegte een taxi genomen van ons hostel in Hollywood naar Northridge. Eenmaal aangekomen moesten we met koffer en al in de rij om onze sleutel op te halen en om ons te registreren. Ik kreeg een kaart in mn handen gedrukt en toen begon de zoektocht naar het geelgemarkeerde gebouw: Chanterelle Hall. Her en der zag je al mensen volop met dozen sjouwen, waarbij het meer leek als een ware volksverhuizing, dan een intrek in een kamertje. Alle studenten moeten hier blijkbaar aan het begin van elke zomervakantie uit hun dorm en moeten dan dus na de zomervakantie weer terugverhuizen. Zo gaat dat keer op keer…Wat ben ik blij dat dat er in NL anders aan toe gaat gaat…Verder is mijn dorm echt harstikke prima!! Elke dorm wordt gedeeld met vier mensen; je deelt de keuken, woonkamer, badkamer en het balkon en verder zijn er twee slaapkamers. Ik heb op dit moment helaas nog maar een roomie, Jamaine een eerstejaars biologie studente, maar er komt binnenkort een nieuw meisje bij in de andere kamer.
Bij het denken aan een roommate kwamen voorheen bij mij al de doemscenario’s op vanuit de films, van de asociale tot de zelfdestructieve kamergenoot met bizarre trekjes. Ik heb het gelukkig getroffen! Het enige wat ik nog een beetje vreemd blijf vinden is haar verslaving aan haar telefoons. JA, ze heeft er twee: een voor de sms en een voor het bellen. Ze loopt dan ook constant rond met haar bluetooth in haar oor (wat overigens bijna elke Amerikaan hier doet), waardoor ik soms niet door heb of ze het tegen mij heeft of tegen een ander aan de telefoon. Haar smstelefoon lijkt eerder een spelcomputer, waarop ze 24/7 (dit overdrijf ik niet) blind aan het typen is. Ze valt er zelfs mee in haar handen in slaap…haha! Gelukkig kan ze twee dingen tegelijkertijd, waardoor ze ook voldoende kletst en niet alleen maar aan het nerden is op haar telefoon ;)

Het campus terrein is erg mooi, groen, groot (!) en van alle gemakken voorzien. Er zijn vele verscheidene sportvelden, drie zwembaden (waarvan een op 15 m afstand van mijn dorm), een megagrote bieb en natuurlijk ook meer dan voldoende eetgelegenheden als de Burger King en Subway. Voor vele studenten hier is het koken een uitzondering, waardoor het snel eindigt met een snelle hap op de campus. Ergens is het ook wel logisch, als je je bedenkt dat de supermarkt 20 min lopen is en een gezonde home-made maaltijd bijna even duur is als een afhaalmaaltijd. Ondanks dat hebben JJ en ik nog steeds plannen om dàt anders aan te pakken.
Ook hier merken we weer hoe onmisbaar een auto is. Vooral als je, zoals wij, nog veel dingen in huis moet halen en je hierdoor je bijna een hernia bezorgt aan het sjouwen met boodschappen. We dachten een keer slim te zijn, door bij een bezoek aan de supermarkt een koffer (met wieltjes) mee te nemen voor onze boodschappen. Zo rolden we vrolijk met koffer en al verder over de campus op weg naar de supermarkt. Helaas trok JJ’s koffer het gewicht wat minder goed en moeten we de volgende keer maar als echte studenten een kar meejatten ofzo.

Wat wel leuk is, is dat er hier op de campus vele verschillende dingen georganiseerd worden door studenten, als gratis BBQ’s, pizzaparties en singing contests. Zo was er afgelopen donderdag een ice cream party op het Basketbal veld, inclusief, jawel: ice cream eating contests (zo kenden we Amerika weer). Ook dit feestje was toch wel weer een klein beetje vooroordeelbevestigend. De R&B schalde uit de speakers, mensen werden in het midden van de kring al klappend aangemoedigd om met elkaar te dansen en de (joggings)broeken hingen letterlijk op de kniehoogte, evenals de XXXL t-shirts. Het leek eerder een videoclip op MTV!!! Op zich wel geinig om even naar te kijken. Iets verderop merkte we dat een ander blank groepje even verbouwereerd naar het tafereel stond te kijken als wij…dat bleken uiteindelijk de Germans te zijn. Via hen belandden we uiteindelijk bij een paar Amerikanen op de dorm. Klaar voor onze eerste echte dormparty en met de Corona fier in de hand, gingen we compleet blanco deze nieuwe ervaring in…Tja, gedoemd dus om te mislukken. Ze hadden een saai pingpongspel bedacht; een pingpongbal moest via de tafel gemikt worden in een glas en als het raak was mocht je het glas aan iemand geven. Mm, wij hebben wel betere spelletjes geleerd in Enschede! ;) De volgende avond hebben we opnieuw met de Duitsers en Oostenrijkers afgesproken, om het woord dormparty toch maar eens eer aan te doen. Dat was een erg geslaagde avond, waarbij we weer wat nieuwe mensen hebben leren kennen!

Ook de eerste colleges zijn inmiddels een feit! Ik ben hier momenteel vier vakken aan het volgen op het gebied van marketing. De vakken zijn erg interessant, maar het onderwijs is nog wel erg schools. Zo zijn er ondermeer punten te verdienen met je aanwezigheid in de klas, deelname in discussies, verplichte quizzes en meerdere tussentijdse toetsen. Bij sommige vakken zijn er zelfs punten te verdienen door goede aantekeningen te maken en dingen op tijd in te leveren!! Unbelievable! Door de vele tussentijdse toetsen word je in elk geval wel gedwongen om het leeswerk bij te houden, dus ik word, na een jaar niet in de boeken gezeten te hebben, ook nog flink aan het werk gezet hier ;)

Voordat ik dat waar maak, eerst nog een laatste Amerikaanse les die geleerd is:

Het fenomeen consumptiemaatschappij is iets waar je niet omheen komt in de VS. Sales, coupons, rewardings systems, online servicevragenlijsten…allemaal tekenen van de consumptiemaatschappij! Er wordt van alles gedaan om de klant koning te maken! Wanneer je iets besteld bij bijv een Starbucks, word je bestelling afgeroepen op je persoonlijke naam en hoef je dus niet te wachten bij de kassa! Na het bestellen van een wrap bij een plaatstelijke Juan, kregen we zelfs een bonnetje met daarop de snelheid waarop de bestelling gemaakt was. En zo werd ik in de K-Mart door een medewerker van de ene kant van de winkel begeleid naar de andere kant, voor het vinden van een simpele post-it plakstrip. Hij begon zelfs nog trots een verhaal van 10 min op te hangen over welke strip ik nou daadwerkelijk het beste kon kopen. Al snel volgde de vraag of ik in ruil daarvoor wel even zijn naamkaartje bij de kassa in wilde leveren, zodat ze wisten dat hij mij geholpen had. Wat een land is het toch ook hè!! Fantastisch!

Veel liefs, Val