L.A. here I am!!!

Lieve allemaal,

Bij deze het allereerste berichtje vanuit een zonnig LA! Ik zit hier nu inmiddels alweer 3 dagen en we hebben alweer een hoop gezien! Ik zal even kort proberen samen te vatten hoe onze eerste dagen eruit zagen.

Na een vlucht van 11 uur kwamen Jan Jaap en ik aan in LA. De vlucht was prima en lang, maar gelukkig was ik erg moe van de enkele uurtjes slaap die ik afgelopen nacht had gehad, dus kon ik nog prima wat slaap pakken. We hadden zelfs mazzel, want er waren nog twee nooduitgangstoelen vrij, waardoor we wat meer ruimte hadden om de benen te strekken. Eenmaal aangekomen op LAX hoefden we gelukkig ‘maar’ 1.5 uur te wachten bij customs. We hadden eigenlijk verwacht dat ze nog moeilijk zouden gaan doen, maar zonder dat onze Redneck John ons ècht een blik waardig gunde kregen we onze stempel en waren we binnen…mm, was hier nu al die moeite voor nodig?? In de rij zijn we ook weer de Duitsers Laura und Lucas tegengekomen. Deze zagen op het vliegveld bij onze papieren het logo van de CSUN en kwamen verheugd vertellen dat zij allebei ook naar de CSUN gingen! Wat is de wereld toch klein!!

Eenmaal in de shuttle naar het hostel kon je pas goed om je heen kijken en toen kwam toch ook wel echt dat besef dat je nu écht in de States was. De eerste indruk die je krijgt van LA is voor sommigen wellicht een welkome bevestiging van de vooroordelen; je zag alleen maar grote auto’s op de weg en om de 10 meter zag je wel een Mac of Taco Bell, verder natuurlijk de palmbomen, de grote reclameborden en een strakblauwe lucht. Het hartelijke van de Amerikanen werd ook meteen bevestigd; in de taxi raakten we kort aan de praat met twee mensen die voor ons zaten en zelf in Hollywood woonden. Na een paar minuten praten kregen we steevast een papiertje met hun telefoonnummer en mailadres in de handen gedrukt (for any question you might have), voordat zij uitstapten. We waren eigenlijk wel een beetje verbaasd hierover…een NLer zou zijn nummer niet eens durven af te geven!
Na onze spullen gedropt te hebben in het hostel (prima hostel, vrij nieuw en veel mensen) zijn we maar eens de omgeving gaan verkennen. We belandden in een idyllisch parkje van een soort kleine winkelstraat (farmers market), waar de vrolijke jazz muziek uit de speakers schalden en overal mensen met shopping tassen liepen. We vonden een bankje bij een fontein en zijn hier dankbaar op neergeplofd om met een oversized (maar in werkelijkheid een small) sprite een beetje mensen te kijken in het zonnetje. We waren ook niet tot veel meer in staat, want we waren allebei gebroken van de reis. Aangezien we het jetlagsyndroom zo veel mogelijk wilden vermijden, moesten we van elkaar zo lang mogelijk wakker blijven en zo hebben we nog een tijdje op auto-pilot rond gelopen in Hollywood. Om 20u ’s avonds hebben we die hoop echter maar opgegeven en zijn we lekker ons bedje op gaan zoeken.

De volgende dag (vrijdag) zijn we Hollywood pas goed gaan verkennen. Ik sta nog steeds versteld van de afstanden hier! We hebben zooo onwijs veel gelopen!! Helaas kennen ze hier geen metro of tram en zag de bus er te shabby uit, dus we hebben alles te voet gedaan. Zo zijn we over de Hollywood Boulevard en Sunset Boulevard gestruind, over de walk of fame gelopen, het uitzichtspunt van de Hollywood letters beklommen en vooral veel gelopen en de eerste indrukken van dit land op ons in laten werken. Verder is het hier hartstikke warm! Om 10u ’s ochtends is het al 32 graden en dit loopt alleen nog maar op in de middag! Af en toe was het dus erg welkom om even een winkel in te lopen, om te genieten van alle koelte die de airco met zich meebrengt! Heerlijk! Op het einde van de dag vonden we een cafeetje, waar er met toeval ook nog eens happy hour was. Dankbaar zijn we hier neergeplofd en hebben we ons tegoed gedaan aan een aantal heerlijk koude Coronaatjes.

Eergisteren (zaterdag) zijn we weer richting Sunset en Hollywood Boulevard gegaan en hebben we weer aardig wat kilometers gemaakt. Ondermeer het Hollywood museum bezocht, met de originele filmattributen. Het museum viel eigenlijk een beetje tegen…er waren veel attributen van films die we niet eens kenden . Wat wel indrukwekkend was, is dat we de originele cel hebben gezien van Hannibal Lector uit Silence of the Lambs. Bizar! ’s Avonds hebben we nog een poging gedaan om het nachtleven van Hollywood te verkennen, maar helaas hebben we de goede clubs niet gevonden. We zijn de gratis shuttle van het hostel misgelopen en het was te ver weg om te lopen, zeker als je bedacht hoe mijn voeten er aan toe waren na de eerste dagen. Ik zei in het begin nog vrolijk, ach de vierdaagse is er niets bij (Sorry Jurre ;-). Maar na een blaar, het lopen op slechte schoenen en opengeschaafde voeten, heb ik me maar snel koest gehouden.

Gisteren (zondag) hebben we gekozen voor een relaxdagje…Over een paar daagjes moeten we alweer hard aan de bak voor de studie, dus nu mogen we nog even genieten van een welverdiende vakantie. Er was gelukkig een zwembad in de buurt, dus die zijn we snel op gaan zoeken. In het zwembad waren we nagenoeg de enige blanken (tussen de Mexicanen), maar dat maakte het er niet minder op. Na een beetje plonzen zijn we richting Farmers market gegaan, waar we heerlijk in de zon op een grasveldje hebben genoten van een live band. ’s Avonds kwamen we er achter dat het hostel een gratis BBQ organiseerde, dus hebben we genoten van een all American burger!

Vandaag (maandag) zijn we naar Venice Beach gegaan! Jaja, in case you didn’t know, dit is het strand waar Baywatch is opgenomen!!! En wat voor een strand, Baywatch heeft er niet om gelogen!! Om de 30 meter zag je wel zo’n lifeguard-huisje ala Baywatch, met bovenin een gespierde lifeguard en natuurlijk de rode board aan de haak! Verder voldoende palmbomen, wit zand en mooi blauw water. Op de gezellige boulevard waren overal hippies te vinden, die probeerden geld te verdienen met het zingen van een liedje, het leggen van tarotkaarten of het verkopen van (lelijke) kunst. Wel een mooi sfeertje in elk geval. Uiteindelijjk zijn we naar St. Monica’s beach gelopen en hebben we in een ware Biergarten genoten van een halfliterglas Erdinger Weissen! Life is good!

Tenslotte nog even wat laatste opvallendheden in de States en LA.
- Ik ben blij dat ik ook nog een mondje Spaans spreek! In LA zijn er bijna zoveel Mexicanen als Amerikanen. De Mexicanen worden hier voornamelijk gebruikt als werkslaven; in elke winkel of restaurant heb je wel een paar Mexicanen aan het werk, die je wegens hun gebrek aan Engels niet eens aan durven te kijken.
- De supermarkt is al een beleving op zich. Allereerst natuurlijk al het feit dat ALLES groot is. De Appie kan er nog een puntje aan zuigen. Hilarisch was het feit dat er bij binnenkomst hier ‘Super cart whipers’ klaarliggen. Mocht je een beetje smetvrees hebben, dan kan je bij het halen van een boodschappenkar een doekje pakken om de rand van je kar schoon te maken. Het toppunt is nog de fruitafdeling; al het fruit is netjes gepoetst en opgestapeld. Op elke stapel ligt er een stuk fruit, doormidden gesneden en verpakt in plastic folie met de tekst ‘for display use only’!!! Hoe ver kan het gaan!! Maarja, zo weet je in elk geval wat voor vlees (ehm, fruit) je in de kuip hebt! ;-)

Nou, ik kan nog wel tijden doorgaan met mijn verhaal (de meesten zijn bekend met mijn probleem van bondigheid), maar ik zal het jullie besparen! Als laatste wil ik iedereen nog even ONT-ZET-TEND bedanken voor hun lieve belletjes, smsjes en berichtjes op mijn site voor mijn vertrek! Lief en superleuk om te ontvangen!! Ga vooral door ;-) haha! Dinsdag kan ik plaatsnemen in mijn kamer op de campus, dus mijn volgende bericht is waarschijnlijk vanaf de campus. Jullie horen nog van mij!

Veel liefs, Val